Historia szkoły

        Początki szkoły na osiedlu Książęce sięgają czasów zaborów.

W roku 1896 wybudowano kosztem gminy za 1300 rubli murowany budynek szkolny, złożony z jednej klasy i mieszkania dla nauczyciela.  W szkole tej uczyli kolejno nauczyciele: Agafanow, Wiszomirski, Piotrowski, Edward Wieczorski – 11lat, Władysław Krupa – 4 lata, Józef Gruszczyński – 3 lata, Elżbieta Banderska– 2 lata, a od 4 stycznia 1921 roku Stanisław Lewicki.

       W 1930 roku powstała myśl wybudowania nowego obszernego budynku, ponieważ dotychczasowy przestał być wystarczający. W tym celu mimo ogólnego kryzysu gromada postanowiła opodatkować się po 20 zł z rodziny i  sfinansować budowę nowej, większej szkoły. Budowę, rozpoczętą w kwietniu 1932 roku, ukończono w październiku 1933 roku. Budynek postawiono z funduszów mieszkańców wsi przy minimalnej pomocy Gminy i Sejmiku.

       8 października 1933 roku dokonano przez księdza  proboszcza Stanisława Gorskiego aktu poświęcenia nowego budynku szkolnego, który zawierał trzy duże sale. Chociaż był to budynek drewniany służył on społeczeństwu Skarżyska Książęcego przez wiele lat. Umeblowanie klas stanowiły długie ław­ki, w których siedziało po kilkoro dzieci. W jednej z klas mieściła się skrom­na biblioteka. Szatnia była na korytarzu. W budynku tym uczono dzieci do wybuchu II wojny światowej. W czasie II wojny światowej szkoła była czynna z przerwami, ponieważ Niemcy wykorzystywali ją jako kwaterę. W okresie okupacji kierownikiem szkoły  był p. Stanisław Lewicki. Nauczycielami byli: p. Janina Pułtorakowa, p. Janina Pietrusiewiczówna, ks. prefekt Aleksander Babski, p. Jan Pruszyński. Po wojnie rozpoczęli pracę w szkole: p. Anna Zalewska, p. Józef Stanisław Barszcz, p. Aleksandra Gondek, p. Stanisława Stopa.

       W 1949 roku szkoła składała się z czterech izb lekcyjnych. Dzięki sporzą­dzonemu przez ówczesnego dyrektora powojennemu bilansowi zniszczeń znamy dziś stan budynków szkolnych z 1949 roku. Wtedy to szkoła dys­ponowała następującymi budynkami: budynkiem szkoły z 1895 roku wraz z mieszkaniem kierownika szkoły, budynkiem z 1933 roku, salą szkolną wynajętą od Nadleśnictwa Lasów Państwowych w Radomiu, budynkiem gospodarczym z 1895 roku. Wszystkie budynki uległy w czasie wojny znisz­czeniom sięgającym od dwudziestu do pięćdziesięciu procent.

       W 1950 roku powstał projekt utworzenia przy szkole boiska sportowe­go. By uzyskać teren pod budowę boiska, wystąpiono o wydzielenie części gruntów Dyrekcji Lasów Państwowych, sąsiadujących z terenem szkoły. Naj­prawdopodobniej wniosek został rozpatrzony pozytywnie, gdyż z przekazów ustnych wiadomo, iż boisko przy szkole istniało.

       Od 1950 roku kierownikiem szkoły był Edward Hupałowski. W szkole uczyła też jego żona p. Janina Hupałowska.

       Liczba uczniów w szkole w Skarżysku Książęcym w latach 1921-1951 wahała się od 150 do 250.

       Już w 1956 roku miejscowe społeczeństwo doceniając znaczenie oświa­ty i kultury postanowiło gromadzić fundusze i materiały budowlane na nowy budynek szkolny. W celu uzyskania pieniędzy na nowy budynek postanowiono opodatkować się po 700 złotych od rodziny. Większość społe­czeństwa wywiązała się z podjętego zobowiązania, a władze oświatowe zadbały, aby włączyć budowę nowej szkoły do planu i finansować jej budowę z budżetu centralnego. Duży wkład w budowę nowej szkoły miał Komitet Budowy Szkoły pod przewodnictwem pana Ryszarda Białkowskiego, Henryka Derlatki i Mariana Woźniaka.

        Nową erę w życiu szkoły otworzył rok 1965. 8 maja tego roku nastąpiło wmurowanie aktu erekcyjnego pod budowę Szkoły Podstawowej w Skar­żysku Książęcym przez przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Starachowicach - Władysława Maroszyńskiego. Kierownikiem szkoły był wówczas Andrzej Pastuszko.

        Wysiłek społeczności lokalnej, która sama gromadziła materiały budowlane już od 1956 roku, wsparły władze państwowe. Nową szkołę wybudowano dość szybko jak na ówczesne warunki, bo w dwadzieścia miesięcy. W trakcie trwania prac budowlanych zmieniła się dyrekcja - nowym dyrektorem szkoły został mgr Jan Pytel. W skład Rady Pedagogicznej wchodzili: p. Anna Zalewska, Zdzisława Kochel, Teresa Stopczyńska, Adela Banaczek, Czesława Kaczmarska, Lidia Kwiatkowska, Krystyna Białkowska, Monika Jaworska, Andrzej Dąbrowski, Barbara Pietrasiewicz, Janina Rusinek. Członkowie tej Rady Pedagogicznej pod kierunkiem mgr Jana Pytla przyjęli na siebie trud zagospodarowania szkoły, urządzenia klas, wyposażenia w niezbędny sprzęt i pomoce naukowe.

        Uroczystości otwarcia nowej szkoły odbyły się 14 stycznia 1967 roku. Przecięcia wstęgi dokonał Gospodarz Powiatu Iłżeckiego p. Władysław Maroszyński. Nazajutrz uczniowie rozpoczęli naukę w pięknych, pachnących świeżą farbą klasach. Nowy budynek odpowiadał nowoczesnym standardom: była w nim kanalizacja, ogrzewanie, nowe sprzęty, liczne sale, w tym duża sala gimnas­tyczna, a ponadto biblioteka, świetlica i kuchnia.  

        Dobre warunki wpłynęły na wzmożoną pracę dydaktyczno-wychowawczą i bardzo dobrą współpracę z Komitetem Rodzicielskim. Klasy zostały wyposażone w sprzęt i pomoce naukowe.

        W 1967 roku dyrektorem szkoły został mgr Jan Stanisław Drobniak (pełnił tę funkcję przez 23 lata).

        Świeże mury szkolne wymagały nadal trudu i pracy. Teren wokół szkoły nale­żało odwodnić i uporządkować. Zajazd przed kotłownią musiano wybetonować, drogi dojazdowe utwardzić. Potrzebny był Dom Nauczyciela, przedszkole. Dokonano tego. Wybetonowano chodniki i drogę prowadzącą do szkoły, plac szkolny ogrodzono siatką, wokół szkoły posadzono drzewa i krzewy, zakupiono sprzęt audiowizualny, pomalowano szkołę na zewnątrz i wewnątrz. Duży wkład w zagospodarowanie nowej szkoły, utrzymanie ładu i porządku, ukwiecenia otoczenia budynku mieli pracownicy obsługi. Działał wtedy prężny Komitet Rodzicielski pod przewodnictwem Ryszarda Białkowskiego, Adolfa Łyżwy, Adolfa Berusa. Wiele dobrego robiono dla naszej szkoły.

        20 listopada 1969 roku nadano szkole imię. Jej patronką została wielka uczona, wybitna Polka - Maria Curie-Skłodowska. Na frontonie szkoły umieszczono tablicę odlaną z brązu, a na niej słowa „Jestem z tych, którzy wierzą, iż Nauka jest czymś bardzo pięknym". Przez następne lata nauczy­ciele pracujący w tej szkole i dzieci pobierające tu wiedzę starali się, by słowa te sprawdzały się w życiu każdego z nich.

        W sierpniu 1970 roku rozpoczęto budowę Domu Nauczyciela. Został on oddany do użytku w lipcu 1971 roku. W prace budowlane zaangażowany był nowy dyrektor szkoły, mgr Stanisław Drobniak. Wszystkie te przedsięwzięcia zaplanowane były i wspierane finansowo przez ówczesne Władze Oświatowe Powiatu Szydłowieckiego i Gromadzkiej Rady Narodowej w Skarżysku Książęcym na czele z przewodniczącym Ryszardem Woźniakiem.

        Szkoła starała się zawsze sprostać wciąż nowym wymaganiom społe­czeństwa. Była zawsze otwarta na to, co nowe i dobre. W ramach pracy w Klubie Otwartych Szkół organizowała konferencje metodyczne dla nauczycieli okolicznych placówek oraz lekcje otwarte i pokazowe. Pracownia biologiczna zajęła I miejsce w powiecie szydłowieckim, a IV miejsce wśród pracowni biologicznych w województwie kieleckim. Opiekunem pracowni była p. Zuzanna Drobniak. W szkole działały liczne organizacje: drużyna ZHP, drużyna zuchów, Koło Polskiego Czerwonego Krzyża, Koło Przyjaźni, Samorząd Uczniowski, Szkolna Kasa Oszczędności, Szkolny Klub Sportowy.

         Szcze­gólnie prężnie działała drużyna harcerska. Utworzona we wrześniu 1967 roku, szybko znalazła się w czołówce Szydłowieckiej Komendy Hufca. Opiekunką drużyny była wówczas pani Krystyna Białkowska. W roku szkol­nym 1973/74 działały w szkole już dwie drużyny, liczące łącznie 60 harcerzy.

Młodsze dzieci tworzyły drużyny zuchowe „Polne kwiaty" i „Leśne Skrzaty".

Zarówno harcerzy jak i zuchy nagradzano wielokrotnie w przeglądach zespołów harcerskich i konkursach zuchowych. Organizacje szkolne przygo­towywały różne uroczystości. W pracy wyróżniali się szczególnie harcerze. Byli oni inicjatorami wielu czynów społecznych.

        W 1987 roku z okazji 90 – lecia Szkoły Podstawowej w Skarżysku Książęcym Komitet Rodzicielski w uznaniu zasług i osiągnięć szkoły na polu dydaktyczno-wychowawczym ufundował sztandar. Aktu przekazania sztandaru dyrektorowi szkoły mgr Stanisławowi Drobniakowi dokonał przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego – Roman Dzikowski. W uroczystości wręczenia sztandaru brały udział władze miasta Szydłowca oraz Kurator Oświaty w Radomiu mgr Danuta Grabowska.

        W 1990 roku kierownictwo szkoły objął mgr Mieczysław Łukomski.

       W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych na znaczeniu zyskało Szkolne Koło Sportowe. Jego opiekunem został mgr Andrzej Warwas. 20 grud­nia 1995 roku Szkolne Koło Sportowe zmieniło nazwę na Uczniowski Klub Sportowy „Oleśnica" i zostało wpisane do rejestru Stowarzyszeń Kultury Fizycznej i ich Związków. Członkowie SKS i UKS „Oleśnica" brali udział, także jako współorganizatorzy, we wszystkich zawodach przewidzianych w gminnym kalendarzu. Największe sukcesy osiągała siatkarska drużyna dziewcząt, chluba szkoły. Dziewczęta i chłopcy zdobywali złote, srebrne i brązowe medale w rozgrywkach Wojewódzkich Igrzysk Młodzieży Szkolnej (woj. radomskiego) oraz rozgrywkach Ligi Młodziczek Okręgu Radom­skiego. UKS „Oleśnica" jako jedyna wiejska drużyna w Polsce był zawsze zapraszany na Kaliski Festiwal Piłki Siatkowej Dziewcząt. Obok siatkarek wybijała się drużyna koszykarzy. Opiekun UKS prowadził także treningi sportów walki.

        W 1997 roku drużyna z naszej szkoły brała udział w Wielkim Turnieju Rycerskim Bractwa Przygody i Zabawy. Po wielu ciekawych konkurencjach zdobyła wicemistrzostwo Polski i w nagrodę pojechała na Ukrainę do Łucka i Włodzimierza Wołyńskiego.

       Oryginalnym projektem naszej szkoły była i jest nadal „szkoła przetrwania". Grupa młodzieży  z opiekunami mgr D. Drobniakiem i mgr A. Warwasem w czasie kilkud­niowych zajęć zdobywała nowe umiejętności potrzebne by poradzić sobie w trudnych warunkach. Zajęcia te zdobyły wielkie uznanie wśród uczniów. Gościliśmy uczniów z jednej z warszawskich szkół, którzy zaintere­sowali się naszą „szkołą przetrwania" i spędzili z nami kilka dni w stadninie koni w Michałowie, ucząc się i bawiąc.

        26 lutego 1999 roku uczniowie, nauczyciele i rodzice pożegnali dyrektora mgr Mieczysława Łukomskiego. Sprawował on tę funkcję w naszej szkole przez ponad 8 lat. W tym czasie szkoła wiele zyskała, gdyż dyrektor okazał się bardzo dobrym gospodarzem. Odmalowano wszystkie sale lekcyjne, wymieniono parkiet na sali gimnastycznej, z części korytarza wydzielono miejsce, w którym powstała dość pokaźna stołówka. Największym przedsięwzięciem była wymiana ogrzewania węglowego na gazowe oraz remont łazienki chłopców. Zostały zgromadzone także materiały na remont łazienki dziewcząt. Szkoła wzbogaciła się także o sprzęt audio/video oraz ksero. We wszystkich tych pracach wydatnie pomagali rodzice uczniów. 

        Od l marca 1999 roku władze miasta Szydłowca powołały na stanowisko dyrek­tora mgr Andrzeja Warwasa.

W roku szkolnym 1999/2000 Szkoła Podstawo­wa została przekształcona w Zespół Publicznej Szkoły Podstawowej i Publicznego Gimnazjum w Skarżysku Książęcym. W styczniu 2000 roku nastąpiła zmiana administracyjna, w wyniku której wieś Skarżysko Książęce weszła w granice administracyjne miasta Skarżyska-Kamiennej, a szkoła zmieniła swoją nazwę na Zespół Szkół Publicznych nr 4. W skład zespołu weszły: Szkoła Podstawowa nr 4 i Gimnazjum nr 4. Od 1 września 2004 r. do Zespołu należy też Przedszkole nr 2, które bardzo dobrze funkcjonowało i przygotowywało przyszłych uczniów naszej szkoły pod czujnym okiem pani dyrektor Telimeny Młynarczyk i doskonałych nauczycielek: p. Ireny Świerczyńskiej i Wiesławy Pietras (późniejszej dyrektorki). Pracownikami Przedszkola nr 2, o których także należy wspomnieć były panie z obsługi: Irena Kozińska, Natalia Kwiatkowska, Czesława Milcarz, Edyta Półtorak i Ryszarda Półtorak. 

        W 2004 roku kierownictwo szkoły objęła mgr Alina Mączyńska.

W naszej szkole działają różne organizacje takie jak: Samorząd Szkol­ny, Liga Ochrony Przyrody, Zuchy, PCK, UKS. Uczniowie mają możliwości brania udziału w różnych konkursach przedmiotowych: ortograficznym, ma­tematycznym, plastycznym, j. angielskiego, religijnym. Od kilku lat zajęcia pozalekcyjne prowadzone są przez nauczycieli bezpłatnie. W szkole jest kółko turystyczne, informatyczne, plastyczne, teatralne, ortograficzne, biologiczne, chemiczne, techniczne, przyrodnicze... Uczniowie mogą na tych zaję­ciach pogłębiać wiedzę i rozwijać swoje zainteresowania. W czasie ferii zimowych w szkole zawsze są organizowane zajęcia sportowe. Szkoła jest otwarta dla uczniów i rodziców. Szkoła systematycznie współpracuje z MOPS, PCK, pedagogami z poradni oraz społecznoś­cią lokalną.

       Na terenie szkoły działa świetlica środowiskowa, na której zajęcia uczęszcza duża grupa dzieci. Nauczyciele i wychowawcy dbają, aby szkoła była bezpieczna i przyjazna dla każdego ucznia.

       Zmienia się także wygląd szkoły, wyposażenie i otoczenie. Pięknieje z każdym dniem. Dzięki staraniom pani dyrektor Aliny Mączyńskiej, pracowników szkoły, rodziców i uczniów sale lekcyjne zostały odświeżone i doposażone. Wymienione zostały okna, drzwi, wykładzina podłóg, pokrycie dachu, wyremontowana kuchnia i łazienka dla pracowników, na podjazd do szkoły został położony asfalt, odmalowano ogrodzenie. Wiele nowoczesnych pomocy pozyskała szkoła dzięki udziałowi w konkursach organizowanych przez Utylizator, w których zajmowaliśmy czołowe miejsca.

       Szkoła wychowała wielu wartościowych ludzi. Radością i chlubą naszej przeszło 110-letniej szkoły są jej absol­wenci, którzy podjęli naukę w szkołach śred­nich i wyższych. To ci, co uwierzyli, że nauka jest czymś bardzo pięknym.

      Współpraca z rodzicami na przestrzeni wszystkich tych lat układała się bardzo dobrze. Rodzice zawsze żywo interesowali się szkołą i wspierali ją. Nie sposób wymienić tutaj wszystkich. Pominięcie zaś kogokolwiek, byłoby wielkim nietaktem. Dlatego składamy wszystkim tym, dla których szkoła jest czymś ważnym i poświęcali jej swój czas najpiękniejsze, bo płynące wprost z serca podziękowania. Jednocześnie pragniemy zapewnić Was, że nie roztrwonimy Waszych osiągnięć i będziemy pracować najlepiej jak potrafimy nad dalszym rozwojem szkoły. Mamy także nadzieję, że nadal będziecie z nami współpracować.